بچه‌تر از الان که بودم وقتی به مزار شهدا که می‌رفتم ملیله‌دوزی‌های روی پرده‌ها «شهادتت مبارک» «منزل نو مبارک» و یا حجله‌هایی که هر خانواده شهیدی با سلایق مختلف و نمادهای گوناگون آن را زینت می‌دادند و یا سنگ‌نوشته های روی قبور شهدا که پر از مطالب و مفاهیم عمیق بود؛ توجه‌ام را جلب می‌کرد.
پنج شنبه جمعه‌ها انگاری خانه‌تکانی هفتگی مزار شهدا بود. خانواده‌های شهدا حجله شهیدشان را می‌تکاندند و غبارش را می‌رُفتند و عکس و گلش را نو می‌کردند و قبور را آب و جارویی می‌کردند.
حال این حجله‌ها و مزارات مقدس را، این موزه اصیل و مردمی دفاع مقدس را، مسئولان امر شروع به تخریبش کرده‌اند که جایش را با سنگ های سیاه و گران، بروز و مدرن کنند!
خیلی جسارت و جرئت می‌خواهد؛ خلاصه‌ای از حرفهای شهدا و ناب‌ترین و باارزش ترین یادگاری‌های شهدا که در این سنگ‌نوشته ها و حجله‌ها جای گرفته بود را با خاک یکسان کنی.
چه خوب گفت خواهر شهید: «این کار رو کردند ولی پاشم میخورن!»
