همیشه از رفتار هیئت امنا گله‌مند بودم. شنیدن این خبر هم برایم عادی شده که: «هیئت امنای مسجد، بچه‌های کانون یا بسیج را از فلان مسجد بیرون کرده‌اند»
خلاصه پیش یکی از رفقا از شیوه رفتاری هیئت امنا با جوانان گله می‌کردم که گفت:
- تا حالا دستشویی‌های مسجد رو شستی!؟
- برق از سرم پرید!
-حق داری تعجب کنی. البته منکر ضعف‌های هیئت امناها نیستم اما همیشه میگن یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به دیگران.
بچه‌های تشکل مسجد، چقدر به برنامه‌های عمومی مسجد (برگزاری دعا، قرآن، مراسمات و ...) کمک می‌کنند؟ اصلا تا به حال شده، چند ساعتی به خادم کمک کنند؟ تا به حال شده یکی از مشکلات سخت افزاری مسجد را حل کنند؟
باید در دل کار بود و دلسوزانه بدون منت خدمت کرد. گاه مشکل از هر دو طرف است! انتظار همکاری بد نیست. به شرطی که مشارکت دو طرفه باشد.
