آتش به اختیار را فرمانده صادر می‌کند؛ وقتی عملیات شروع شده است و دیگر قرار نیست از اصل غافلگیری ابتدای نبرد بهره جست. آتش به اختیار یعنی نیروها به درجه‌ای از آگاهی رسیده‌اند که می‌توانند مستقیم و با اختیار بیشتری اقدام کنند. آتش به اختیار یعنی مواضع دشمن قابل رویت است. آتش به اختیار یعنی جنگ تن به تن شده است. آتش به اختیار یعنی کسی نمی‌تواند بهانه کند که تا دستور و حکم نباشد اقدامی نمی‌کند. آتش به اختیار یعنی امید فرمانده و قرارگاه مرکزی به پیروزی، یعنی ناکارآمدی و گیج‌بازی قرارگاه‌های عملیاتی، یعنی اختیار عمل قرارگاه‌های تاکتیکی، یعنی روحیه و انگیزه بالای نیروهای عملیاتی، یعنی حمله همه جانبه به مواضع دشمن واقعی در قالب گروه‌های چابک و تشکل‌های انقلابی.
آتش به اختیاری که مقام معظم رهبری فرمودند خطاب به تشکل‌های انقلابی خصوصا در دانشگاه‌ها بود؛ یعنی افسران جنگ نرم. یعنی اساتید انقلابی و متدین و باسواد و دلسوز؛ یعنی فرماندهان جنگ نرم. این تدبیر فرماندهی نکاتی را هم داشت که نباید از آن غفلت کرد تا بهانه‌جویی مرجفون در شهر را از ایشان بگیرد؛ صراحت، صداقت، دلسوزی، دوری از عیب‌جویی و علاج‌جویی در برابر ضعف‌های داخلی، آرمان‌گرایی، واقع‌بینی، امید به آینده و فهم اولویت‌ها در مبارزه و حفظ خصومت با دشمنان بیرونی و مبارزه بی‌امان با آن، از این تدابیرند که باید به دقت مدنظر قرار گیرند. گوش به فرمان فرمانده‌مان باشیم و در وسط میدان مجاهدت همه‌جانبه، مخلصانه و فعال، ان شاءلله!
