بچه محله امام رضا (علیه السلام)

بچه محله امام رضا (علیه السلام)
محسن ذوالفقاری
بچه محله امام رضا (علیه‌السلام)
طبقه بندی موضوعی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مرکز رسیدگی به امور مساجد» ثبت شده است

وقتی برای بازدید از نمایشگاه مدیریت مسجد دعوت شدیم خیلی مشتاق بودم حاج آقای حاج علی اکبری را از نزدیک ببینم و در حقیقت تنها انگیزه‌ام از بازدید نمایشگاهِ دستاوردهایِ مرکزِ رسیدگی به امور مساجد، بازدید از رئیس این مرکز بود!

خلاصه بعد از تشیع جنازه باشکوه آقای کریم آبادی در دانشگاه به سمت سازمان فرهنگ و ارتباطات رفتیم تا از این نمایشگاه دیدن کنیم. (بماند که چرا نمایشگاه مسجد در سازمان برگزار می‌شود!) بعد از استقبال و پذیرایی حضرات، بازدید ما تقریبا از ساعت ١٠ صبح شروع شد. الحق و الانصاف نمایشگاه خوب و جالبی بود و زحمات چندین ساله این مرکز با قالب‌ها و فضاسازی خوبی به نمایش گذاشته شده بود. در ضمن محتواهایی خوبی تولید شده بود که امید است هرچه زودتر چاپ شود و در اختیار عموم قرار بگیرد. مراحلِ آخر غرفه‌های نمایشگاه را به علت نزدیک شدن به اذان ظهر سریع گذارندیم. نماز جماعت را در نمازخانه سازمان که گنجایش آن جماعت را نداشت اقامه کردیم! وقتی از نمازخانه خارج شدیم بالاخره حاج آقا حاج علی اکبری را دیدیم ولی در حال خواندن نماز پشت سر روحانی جوانی بودند! اساتید وسط‎ تعارف‌پراکنی برای صرف ناهار با حضرات بودند که حاج آقا نمازشان تمام شد و برای عرض ادب خدمت ایشان رفتیم و ایشان نیز طبق روال همیشه با لبِ خندان خوش‌آمدگویی و احوال‌پرسی کردند. طبق رسم ادب دعوت ناهار را رد نکردیم! و برای صرف ناهار دوباره به نمازخانه برگشتیم! بعد از ناهار در حال رفتن به سمت درب خروجی بودیم که دوباره حاج آقا را دیدیم که گوشه‌ای با چند تا از طلبه‌های جوان که انگار ائمه جماعت چند تا از مساجد تهران بودند در حال صرف ناهار بودند. دستی تکان دادیم و با یک یاعلی دو طرفه خداحافظی کردیم!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۷ ، ۰۰:۰۴
محسن ذوالفقاری

کاش هر محله‌ای یک حاج سلیم داشت که وقتی بهمن‌هایی توبه می‌کنند؛ پشت و پناهش باشد. وقتی کاووس‌هایی کم می‌آورند؛ کمکشان کند. وقتی مشت سبحان‌هایی که دل خوشی از آخوند جماعت(به غیر از امثال حاج فتح الله‌ها) ندارند؛ با نظم و پایبندی به مسجد و رفع مشکلات محله، نظرشان را جلب کند. وقتی هرمزهایی که نه‌تنها دل خوشی از آخوند ندارند بلکه از هرچی بچه مذهبی هست بدشان می‌آید و در تیکه پرانی به این قشر تبحر خاصی دارند؛ به بهانه‌های مختلف با آنها رفیق شود و دلشان را به دست آورد. و خلاصه هرجا گره‌ای به کاری افتاد، ظاهر شود و در کوچه پس کوچه‌ها به دنبال رفع گرفتاری دردمندان از اعتبار و آبرویش مایه بگذارد. کاش هر محله کهنه مسجدی داشت که چشم امید اهالی محل به رفع و رجوع دردها و گرفتاری‌هایشان بود و آنجا را تنها مامن و پناهگاه خود می‌دانستند.
مردم، پیامبرانه‌ترین رفتارها را از آن‌هایی انتظار می‌کشند که لباس پیامبر به تن دارند. و هنوز هم هستند طبیبان روحی که دوار بطبه، با مردمانشان یکدل می‌شوند و همدردی با درد مردم را به قم نشینی و حجره نشینی و مدرس‌های متنوع ترجیح می‌دهند. هنوز هم روحانیونی هستند که تعصب صنفی ندارند و خوب فهمیده‌اند که علاقه مردم به آنها به خاطر خدا و علاقه‌شان به اسلام است لذا متواضع و فروتن و بی‌توقع و خاکی در میان مردم و در دسترس مردم هستند تا از میوه‌های آنها بچینند. چرا که درخت هرچه پربارتر شاخه‌هایش به زمین نزدیکتر است! همه ما قبول داریم چنین روحانیانی هستند ولی کم هستند...
کاش طلاب به صورت جدی‌تر خود را برای طبابت معنوی آماده کنند و حوزه‌های علمیه و مراکز رسیدگی به امور مساجد با برنامه‌ریزی دقیق‌تر چنین طلبه‌هایی با این طراز را راهی مساجد کنند و آن‌ها را یاری و حمایت کنند. کاش حوزه‌های علمیه همچنان که به گوش طلاب "لیتفقهوا فی الدین" را زمزمه می‌کنند، برای "لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم" هم تعهد ویژه می‌گرفتند!


این خرقه بر این حکم نیست که تو خدای مردمی
پوشیده‌ای ثابت کنی، که خاک پای مردمی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۷ ، ۱۰:۳۴
محسن ذوالفقاری