حسین جان! کی این‌قدر دلمان صحن و سرایت را می‌خواست! کی این همه مضطر اربعینت شده‌ایم! ما گداترین ابنای آدمیم به محبتت حسین جان! خودت شاهدی که به زهرآگینی همان تیر سه شعبه، شبهه و شایعه وارد می‌کنند برای جریحه‌دار کردن مجلس روضه ی تو! این امر مسبوق به سابقه است! ١۴٠٠سال است در تلاشند ما را سرگرم دنیا کنند تا دست از راه تو برداریم! ولی زهی خیال باطل! تو می‌شناسی ما را حسین جان! اشک و آه و قلب و قدم و زندگی و پدر و مادر و همه وجود و زندگی‌مان فدای توست! خطابم به همه شیاطین عالم است: امسال هم نتوانستید ما را از حسین جدا کنید! حالا هی تقلا کنید و خرج کنید و دست و پا بزنید! حرف آخر را اول بزنم: ما از خیمه حسین بیرون رفتنی نیستیم! چایی روضه ارباب زمین گیرمان کرده است! ما ملت امام حسینیم! ماسک که چیزی نیست دهانمان را هم بدوزند باز هم حسین حسین از زبانمان نمی‌افتد! بفهمید نافهم ها! ما حسینی بودن را از رهبرمان آموخته‌ایم! پس گوش به فرمانش هستیم! همان‌طور که حسینیه‌هایمان را تعطیل کردیم همان‌طور هم خیابان‌ها و ورزشگاه‌ها و پارک‌ها را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی حسینیه کردیم! ما قدرت مدیریت هیئتی که سرشار از نظم و تدبیر و خلاقیت هست را به نمایش همگان گذاشتیم! ما شور و شعور و اسم و رسم حسینی را باهم داریم! ما خیمه حسین را محور وحدت همه آزادگان جهان می‌دانیم! «ما جاده چالوس را با گردنه حیران می‌سنجیم نه با سفینه النجات»! انگار محرم امسال سالِ آزمایش حسینی است! سال غربالگری! سال یارگیری! ولی حسین جان ما را با محبت خودت با اربعینت آزمایش نکن! ما را با همه ناخالصی‌ها و گناه‌ها و نافرمانی هایمان قبول کن و بخر و ببرمان آقا! ما را اربعین به کربلایت برسان آقا!
