امسال نیز، مراسم دست بوسی از مادران بهتر از هر سال دیگر برگزار شد. امسال دیگر مجبور نبودیم بچه‌ها را اجبار کنیم به دست بوسی! بلکه خود بچه‌ها بی‌قراری می‌کردند تا اسمشان خوانده شود تا به دست و پای مادرانشان بیفتند! حتما خودشون به عینه دیده‌اند که این بوسه‌ها معجزه‌ای می‌کند وصف ناشدنی!
در مراسم افرادی هم بودند که از نعمت مادر محروم شده بودند؛ حس و حال آنها را نمی‌شود به قلم آورد. ای‌کاش در مراسم نبودند.
پ ن١: دوست عزیزی که مادرت، رخ در نقاب خاک کشیده! این عکس‌ها و این متن را بهانه کن و همین الان برو وضویی بساز و برای شادی روح مادر، صفحه‌ای از قرآن بخوان! بعد همان صفحه را ببوس و بوی عطر مادر را استشمام کن.
و اما دوست عزیزی که هنوز سایه‌ی مادر، بر سرت بلند است! در اسرع وقت، برو نزد مادر اما با وضو، دستش را بوسه باران کن و بوی عطر خدا را استشمام کن.
پ ن٢: باید کاری بکنیم که بچه‌ها دست مادرانشان را حتما ببوسند. اسلام دنبال این است. رهبر معظم انقلاب
