مسجد، کمپ نیست!
این شب و روزها که در سرمای سخت پایتخت قدم میزنم از طرفی زندگی سخت معتادان و کارتون خواب ها ذهنم را درگیر کرده است و از طرفی دیگر انتقادهای بعضی افراد که تنها علاج این آسیب اجتماعی را باز بودن درب مساجد می دانند! من را به فکر واداشته است...
چرا باید مسجد محل خوابیدن معتادان باشد؟ چرا سریع این موضوع را با کمپین راه انداختن و بازی های رسانه ای آن را وارد اذهان عمومی می کنند!؟ آیا معنای خذوا زینتکم عند کل مسجد یعنی اینکه آی ملت بی تفاوت بفرمایید زینت برنامه های توسعه تان را ببرید در مسجد بخوابانید!؟ آیا معتادانی که با شلاق مدرنیته و سبک زندگی غربی از خانواده جدا شدند باید در مسجد جمع شوند؟ چرا کمپین درب فرهنگسراها و خانه های فرهنگ باز باشد راه نمی افتاد!؟ چرا در سرای محله هایمان را شب ها باز نگه نداریم!؟ این مکان ها که پول آب و برقشان را نیز مستقیم از شهرداری می گیرند، بودجه و نیرو کافی هم به مقدار کافی برایشان مهیاست!
